Re: Puristen Lentemeeting
Pffff...
Ik ben ook eindelijk thuis, alhoewel toen ik thuis kwam ik eerst wat heb gegeten en men brommer uitelkaar heb gehaald.
Het was hartstikke gezellig op zondag en er was een echt groeps gevoel.
Dat we niet in waren om een stuk te gaan rijden was/is bullshit. Zaterdag op zondag hadden we afgesproken dat we een ritje van 2 of 3 uur zouden maken en dat Emanuel ook zou komen. Echter kwam Emanuel op zondag met de auto naar de camping om te melden dat hij niet meer zou komen. Erg spijtig en erg jammer. Van Bob kregen we ook te horen dat hij niet kwam, hij zou zig zwak hebben gevoeld of ook wel een "kater" hebben gehad.
Behalve het mindere succes van de meeting heb ik me prima geamuseerd.
Ik ben zaterdag 's ochtends rond 10voor6 richting Limburg vertrokken om daar na het één en ander of the road en de verkeerde richting op gereden te hebben door een zeer slechte route kaart rond 3uur aan te komen.
Na even bij kunnen komen zijn we achter Emanuel in zijn auto naar Vincent toe gereden die nog ergens bij een tankstation wat kleine dingetjes aan het fixen was. Na verenicht te zijn met Vincent zijn we een lekker stukje gaan rijden. Eerst naar Aken en daarna het 3 landen punt. In Aken hebben we lekker gegeten en daarna was bij het wegrijden men uitlaat lek.
Rond een uur of 10 zijn we in Epen nog een ijsje gaan eten en heeft Emanuel ons daar gelaten zodat hij nog even naar huis kon.
Eenmaal met zen allen op de camping aangekomen kwamen Bob, Emanuel, Mathias en Maurits met zijn vriendin nog langs. We zijn 's avonds nog in Valkenburg een drankje gaan doen om daarna nog te praten over hoe en wat met de meeting.
Nadat zondags was gebleken dat Bob en Emanuel niet mee zouden rijden en ik de nodige maatregelen had genomen om men oren te beschermen zijn we naar de ijskraam in Epen gereden voor de meeting.
Na een kort babeltje, een ijsje, een paar foto's en een poging om mijn uitlaat te dichten verder zijn we een stukje de Epenerbaan op gereden waar we al snel werden opgewacht door de politie die mij al van ver hoorden aankomen.
Deze wou dat ik mee ging voor een dB controle, en waarschijnlijk ook de rollerbank. Uiteindelijk hoefde ik niet meer mee en mocht ik mijn weg vervolgen richting huis. Na deze confrontatie met de politie zijn we maar terug naar de camping gereden om daar lekker wat te drinken en te praten over van alles en nogwat, niet specifiek over brommertjes en velglint.
Om half 3 zijn ik en Vincent naar huis toe vertrokken, zonder kaart of navigatie. Na een beetje geklungel in zuid-limburg zijn we in Roermond gekomen waar we even hebben getankt en een nodige lading suiker binnen hebben gekregen en een kaartboekje gekocht hebben met de doorgaande wegen er in. Van uit Roermond zijn we in een rotvaart doorgereden naar Weert, dit ging omdat ik daar de weg kende.
Vanaf Weert ging het tempo weer wat omlaag, mede omdat rond Bladel er een stuk van mijn uitlaat er uitknalde en ik dus geen "powerband" meer had. Het geluid van mijn brommer was op deze manier nog een stuk luider en een stuk onaangenamer om aan te horen voor alles en iedereen in mijn buurt.
Toen wij onze weg gevonden hadden naar Breda ging het tempo de grond in. We zaten vast, aan het kaartje hadden we niks en er stond vrijwel niks aangegeven wat niet naar de snelweg ging. Na lang gezoek en gedoe waren we Breda uit en ging het tempo omhoog om bij Oudenbosch een politie escorte te roggelen.
Na eerst gecontroleerd te zijn, papieren e.d. en ze een keer achterop gereden te hebben besloten ze ons te escorteren naar Zeeland, lekker over de provincionale wegen, snelwegen, en door dorpjes met een gangetje van 80 a 90. Het weer werd slechter, kouder en nat met af en toe wat hagel tussendoor.
Eenmaal in Zeeland hebben we afscheid genomen van deze vriendelijken agenten en hadden we toestemming om over de grotere weg door te rijden naar Bruinisse. Voor Bru kregen we nog een controlle, verzekering, en konden we ijndelijk om half 3 snachts avondeten. Dit ging er meer dan goed in, helaas dat de vermoeidheid mij meer meester was dan de honger en ben ik maar gaan slapen.
Vanochtend heb ik het laatste stukje, 40km, naar huis gereden en men brommer uitelkaar gehaald. Nu kan ik kijken wat de schade is van dit weekend.
Er zijn nog veel meer dingen gebeurt maar dat is allemaal overbodig om te gaan posten. Eén ding is zeker, de terugreis is om nooit te vergeten.